حجاب در آیین اسلام‏

بدون شک، پوشش زن در برابر مردان بیگانه، یکى از ضروریات دین اسلام است. قرآن کریم مى‏فرماید: «و به بانوان باایمان بگو چشم‏هاى خود را فروپوشند و عورت‏هاى خود را از نگاه دیگران پوشیده نگاه دارند و زینت‏هاى خود را، جز آن مقدارى که ظاهر است، آشکار نسازند و روسرى‏هاى خودرا بر سینه خود افکنند و زینت‏هاى خود را آشکار نسازند؛ مگر براى شوهرانشان، پدرانشان، پدر شوهرانشان، پسرانشان، پسران همسرانشان، برادرانشان، پسر برادرانشان، پسر خواهرانشان، زنان هم‏کیششان، کنیزانشان و مردان سفیهى که تمایلى به زنان ندارند و کودکانى که از امور جنسى بى‏اطلاعند و پاهاى خود را بر زمین نکوبند تا زینت‏هاى پنهانشان آشکار شود و همگى به سوى خداوند توبه کنید اى مؤمنان؛ باشد که رستگار شوید».1 افزون بر آن، در آیات دیگر، پوشیدگى کامل اندام،2 نیک و شایسته، با وقار و بدور از تحریک سخن گفتن و دورى از آرایش‏هاى جاهلیت نخستین،3 توصیه شده است.

در روایات نیز پوشیدن جامه بدن‏نما و نازک نزد نامحرم‏4، آرایش و استعمال عطر در خارج از خانه‏5، اختلاط فساد برانگیز زن و مرد6، دست دادن و مصافحه با نامحرم7و تشبه به جنس مخالف 8 منع شده است و مردان با غیرت،9 به هدایت و کنترل همسر و دختران، عفّت نسبت به زنان مردم‏10 و دورى از چشم‏چرانى توصیه شده‏اند.

پس معلوم شد که تفاوت اساسى حجاب اسلامى با حجاب ادیان گذشته، در این است که اسلام وجوب پوشش زنان را متناسب با شئونات انسان، با تعدیل و نظم مناسب و به دور از افراط و تفریط، سهل‏انگارى مضرّ یا سخت‏گیرى بى‏مورد به جامعه بشرى ارزانى داشته است. حجاب اسلامى همچون حجاب مورد توصیه پاپ‏ها، به معناى حبس زن در خانه یا پرده‏نشینى و دورى از شرکت در مسایل اجتماعى نیست؛ بلکه بدین معناست که زن در معاشرت خود با مردان بیگانه، موى سر و اندام خویش را بپوشاند و به جلوه‏گرى و خودنمایى نپردازد تا در جامعه، غریزه آتشین جنسى تحریک نگردد؛ بلکه در محیط خانواده، این غریزه به صورت صحیح ارضا گردد.

پى‏نوشت:

1. سوره نور (24)، آیه 31.
2. احزاب، 59.
3. احزاب، آیه 32.

4. سنن ابى‏داوود، ج‏2، ص‏383.
5. مجلسى، بحارالانوار، ج‏103، ص‏243.
6. ناسخ التواریخ، ج‏2.
7. همان، ص‏163.
8. مجلسى، همان، ج‏103، ص‏258.
9. نهج‏الفصاحه، ص‏143.
10. شیخ حر عاملى، وسایل الشیعه، ج‏14، ص‏138و141.